Ειδώλιο αγοριού με ιμάτιο το οποίο σώζεται μέχρι τους μηρούς. Βρέθηκε το 1995 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, στο πηγάδι Μ 31. Είναι κατασκευασμένο από δύο μήτρες και σώζει λιγοστά ίχνη καστανοκόκκινης βαφής. Στο πίσω μέρος υπάρχει οπή εξαερισμού.

Το αγόρι είναι τυλιγμένο σφιχτά σε μακρύ ιμάτιο. Το ιμάτιο αναδιπλώνεται σε σχήμα V στο στήθος αφήνοντας να ξεπροβάλλει το δεξί λυγισμένο χέρι, και πέφτει πίσω από τον αριστερό ώμο. Το αριστερό χέρι κρέμεται στο πλευρό, καλυμμένο από το ιμάτιο.

Το πρόσωπο του παιδιού έχει παχουλά μάγουλα και χαρακτηριστικά. Τα μαλλιά πέφτουν σε δύο σειρές μπούκλες που πλαισιώνουν το πρόσωπο και μια κεντρική πλεξούδα καλύπτει την κορυφή του κεφαλιού.

Η στάση και η ενδυμασία, γνωστή από ειδώλια της Ελληνιστικής εποχής, έγινε δημοφιλής και αναπλάστηκε κατά τη Ρωμαϊκή εποχή. Έχει υποστηριχτεί ότι τέτοιες μορφές νεαρών αγοριών ίσως αναπαριστούσαν αθηναίους σπουδαστές, οι οποίοι μάλιστα συχνά κρατούσαν και περγαμηνές. Η κόμμωση του αγοριού ήταν πολύ κοινή στις ρωμαϊκές απεικονίσεις των παιδιών, του Έρωτα και στην εξελληνισμένη μορφή του Αρποκράτη.